ریخته‌گری ژله‌ای روش شکل‌دهی نوینی است که در سرامیک‌های کاربردی با عملکرد بالا اهمیت قابل توجهی دارد. عمده‌ترین علل اهمیت آن، اقتصادی بودن، عدم نیاز به تجهیزات پیچیده و توانایی شکل‌دهی اشکال پیچیده است که با روش‌های دیگر سخت و گاهی امکان‌ناپذیر است. در این پژوهش به بررسی روش شکل‌دهی بدنه‌های سرامیکی کربنی، کاربید بور و کاربید سیلیسیم با روش ریخته‌گری ژله‌ای پرداخته‌شده و عوامل موثر بر آن و نتایج عملی روش مذکور و مقایسه‌ی آن با روش‌های دیگر و مزایا و معایب آن ارائه شده‌است. در بدنه‌های کربنی، پس از بهینه سازی مقادیر مونومر، بدنه‌ای با 5/62% وزنی کربن با شکل پیچیده با موفقیت ساخته شده‌است. مقدار بالای جامد مورد استفاده، در افزایش چگالی و استحکام و کاهش انقباض بدنه‌های سینتر‌شده موثر می‌باشد. برای بدنه‌های کاربید بور، دانسیته‌های نسبی 90% برای قطعات ریخته‌گری ژله‌ای شده به دست آمده است. در ریخته‌گری ژله‌ای بدنه‌های SiC، سوسپانسیون‌های پایدار و ‌یکنواخت SiC با میزان 50% حجمی ‌پودر SiC ساخته شده‌است. سوسپانسیون پس از ژل‌شدن به صورت بدنه‌ی خام چگال با کیفیت بالا درمی‌آید. تصاویر SEM تمام نمونه‌ها، از همگنی مناسب آن‌ها حکایت دارند که نشان‌گر موفق‌بودن این روش در ساخت بدنه‌های با اشکال پیچیده می‌باشد.