جلد 17، شماره 1 - ( بهار 1400 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 42-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه بناب ، fathyunes.leila@gmail.com
چکیده: (3114 مشاهده)
فلزات به دلیل دارا بودن خواص مکانیکی مطلوب در ساخت ایمپلنتهای تحت بار استفاده میشوند. اما ماهیت زیست خنثای فلزات سبب میشود که رشد استخوان در روی سطح ایمپلنت به خوبی انجام نگیرد. همچنین از آنجاییکه برای درمان شکستگیهای استخوان نیاز به تثبیت ایمپلنت در موضع کاشت است، لذا لق شدن آن در نتیجه تشکیل فصل مشترک ضعیف با بافتهای اطراف، منجر به عدم موفقیت در ایمپلنت گذاری میشود. خوردگی و خواص تریبولوژیکی ضعیف فلزات نیز کاهش عمر ایمپلنت و واکنشهای التهابی را به دنبال دارد. امروزه برای دستیابی به مقبولیت بیشتر، اصلاح سطح ایمپلنتهای فلزی توسط پوششهای زیست فعال، سخت و مقاوم به خوردگی مورد توجه است. یکی از روشهای موفق در این زمینه، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) است که در آن از ولتاژهای بالا در حد چند صد ولت برای تشکیل پلاسما و رشد لایه اکسیدی متخلخل با چسبندگی مطلوب بر روی سطح فلزات سبک استفاده میشود. هدف از مقاله کنونی بررسی مکانیزم پوشش دهی و تاثیر پارامترهای مختلف نظیر ولتاژ، فرکانس، دانسیته جریان، مدت زمان PEO و ترکیب الکترولیت مورد استفاده بر روی ویژگیها و خواص پوششهای حاصل توسط این روش است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |