مقالات منتخب برای انتشار در شمارههای آتی
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علم و صنعت ایران ، leysohrabi@yahoo.com
چکیده: (459 مشاهده)
الیاف آلومینایی، یکی از مهمترین و پرکاربردترین الیاف سرامیکی به حساب میآیند. به دلیل نسبت سطح به حجم بالای نانوالیاف، از نانوالیاف آلومینا میتوان به عنوان پایه کاتالیست استفاده کرد. تولید الیاف سرامیکی با استفاده از روش الکتروریسی همچنان به عنوان موضوعی چالشبرانگیز باقی مانده است. هدف از انجام این پژوهش، استفاده از آلومینیم نیترات به عنوان پیشمادهی در دسترس و ارزان قیمت برای دستیابی به نانوالیاف آلومینا با بالاترین نسبت پیشماده سرامیکی: پلیمری در محلول ریسندگی است. در پژوهش حاضر، محلول پلی وینیل پیرولیدون با نسبتهای مختلفی از محلول آلومینیم نیترات مخلوط شد تا قابلیت الکتروریسی آنها بررسی شود. برای این منظور، نسبت وزنی آلومینیم نیترات به پلی وینیل پیرولیدون در محلول الکتروریسی از 0/5 تا 2 افزایش یافت و قابلیت انجام الکتروریسی آنها ارزیابی شد. بیشترین نسبت وزنی آلومینیم نیترات به پلیمر در محلول که فرآیند الکتروریسی را با اختلال مواجه نکرد، 1:1 بود و فرآیند الکتروریسی با ولتاژ kV ۱۷، نرخ تغذیهی ml/h 1 و فاصلهی cm 12 بین سوزن تا جمعکننده انجام شد. در نهایت، نمد الیافی که دارای بیشترین میزان آلومینیم نیترات بود، پس از خشک شدن، در دمای C° 950 کلسینه شد. الیاف به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس و طیفسنجی تبدیل فوریه فروسرخ مشخصهیابی شد. نتایج حاصل از پراش پرتو ایکس نشان داد که فاز الیاف آلومینا پس از عملیات حرارتی، گاما آلومینا است. تصاویر ریزساختاری حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که الیاف ریسیده شده قبل از عملیات حرارتی از پیوستگی خوبی برخوردار است و گرهای در آنها مشاهده نمیشود؛ گرچه پس از عملیات حرارتی، خردشدگی و کاهش پیوستگی در الیاف مشاهده میشود و قطر الیاف از حدود 500 نانومتر به زیر 300 نانومتر رسیده است. همچنین، نتایج حاصل از طیف سنجی فروسرخ الیاف نشان داد که باوجود کاهش شدت پیکهای مربوط به گروههای عاملی پلی وینیل پیرولیدون پس از عملیات حرارتی تا دمای 950 درجه سانتیگراد، برخی پیکهای مرتبط با کربن حذف نشدهاند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سراميکهای مورد استفاده در محيط زیست، آب و انرژي دریافت: 1403/7/24 | پذیرش: 1403/10/9