انتخاب و آماده سازی مواد جهت کاشته شدن در بدن یکی از حساس­ترین مسائل در حوزه مهندسی است. مواد زیستی فلزی نظیر تیتانیم و آلیاژهای آن، فولادهای زنگ نزن، آلیاژ کبالت-کروم و غیره به دلیل دارا بودن خواص مکانیکی قابل قبول از گزینه­های­ مناسب در کاربردهای پزشکی می­باشند. اما این فلزات زیست خنثی هستند و لذا یکپارچگی آن­ها با بافت­های استخوانی اطراف امکان پذیر نیست. از طرفی، شرایط موجود داخل بدن موجب می­شود تا ایمپلنت­های فلزی کاشته شده در معرض سایش باشند. بقایای حاصل از این سایش اغلب موجب التهاب و پاسخ­های ایمنولوژیک می­شوند. در موارد حادتر، سلول­های زیستی بر روی ذرات حاصل از سایش قرار گرفته و سبب ایجاد فصل مشترک سست بین ایمپلنت و بافت میزبان می­شوند. همچنین خوردگی ایمپلنت­های فلزی سبب انتشار یون­های سمی و نیز افت خواص مکانیکی می­شود. لذا به منظور بهبود زیست سازگاری، جلوگیری از خوردگی، سایش و شکست­های خستگی، اصلاح سطح فلزات زیستی کاشته شده توسط پوشش­های سرامیکی سخت به خصوص در نواحی تحت بارگذاری شدید، پیچیده و متناوب حائز اهمیت است. هدف از این مقاله معرفی و بررسی ویژگی­های پوشش­های سرامیکی مورد استفاده جهت اصلاح سطح ابزار جراحی و ایمپلنت­های فلزی و نیز روش­های اعمال آن­ها می­باشد.