ژئوپلیمرها یا پلیمرهای معدنی آلومینوسیلیکاتی دسته جدیدی از مواد مهندسی هستند که به دلیل داشتن خواص منحصر به فرد مورد توجه قرارگرفته اند.این مواد از طریق فعال سازی مواد آلومینوسیلیکاتی با محلول های سیلیکات قلیایی و هیدروکسید قلیایی و پروراندن[1] در گستره دمایی محیط تا حداکثرزیر120درجه سانتیگراد سنتز می شوند. بسته به دمای پروراندن ژئوپلیمرها دارای ساختار آمورف تا نیمه بلورین با اندازه نانو می باشند.ازجمله خواص این مواد استحکام و مقاوت حرارتی بالاًٌَُ٬ مقاومت بالا در برابر حملات اسیدی نسبت به پلیمرهای آلی و سیمان های معدنی می باشد. در این مقاله به مرور اجمالی مکانیزم گیرش٬ ساختار٬ خواص و کاربردهای ژئوپلیمرها پرداخته می شود.