در سال­های اخیر تولید نانوالیاف با استفاده از روش الکتروریسندگی به منظور کاربردهای پزشکی و ترمیم بافت آسیب دیده مورد توجه بسیاری از دانشمندان و محققان قرار گرفته است. مهم­ترین ویژگی نانوالیاف الکتروریسی شده، ساختار مشابه آن با ماتریکس خارج سلولی بومی می­باشد. طیف وسیعی از مواد زیستی از جمله پلیمر، سرامیک و کامپوزیت آنها برای اهداف مهندسی بافت کاربرد دارد. کامپوزیت سرامیک/پلیمر به ​​دلیل زیست سازگاری، تجزیه پذیری زیستی و خواص مکانیکی مطلوب شرایط مناسبی را برای مهاجرت، چسبندگی، تکثیر سلولی و در نهایت رشد و جایگزینی بافت جدید فراهم می­کند.
هدف از این پژوهش، بررسی سرامیک­ها، کامپوزیت سرامیک/پلیمر و مروری بر پیشرفت­های اخیر در حوزه الکتروریسندگی بوده است.