فصلنامه سرامیک ایران
مقالات منتخب برای انتشار در شماره‌های آتی
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه ملایر ، alishanaghi@gmail.com
چکیده: (749 مشاهده)
چالش‌های خاصی در اثر تعامل ایمپلنت‌های عصبی با بافت و سیستم عصبی مرکزی انسان وجود دارد که عمدتاً ناشی از تعاملات پیچیده میان مواد ایمپلنت و بافت‌های بیولوژیکی سیستم عصبی است. در این مقاله، به بررسی نقش حیاتی پوشش‌های سرامیکی حاوی پروتئین در بهبود قابلیت زیست‌سازگاری این ایمپلنت‌ها پرداخته می‌شود. پروتئین‌های موجود در سطح ایمپلنت و محیط اطراف آن به‌طور قابل‌توجهی بر واکنش بدن نسبت به ایمپلنت تأثیر می‌گذارند و فرآیندهای مهمی مانند التهاب، چسبندگی سلولی و یکپارچگی بافت را تحت تأثیر قرار می‌دهند. بنابراین، درک مکانیزم و عملکرد این پروتئین‌ها در پوشش‌های سرامیکی برای بهبود قابلیت زیست‌سازگاری از اهمیت بسزایی برخوردار است. طراحی پوشش‌های سرامیکی حاوی پروتئین‌هایی مانند کلاژن و پروتئین وی، که از اجزای ماتریکس خارج سلولی طبیعی الهام می‌گیرند، به همراه استفاده از روش‌های نوین اصلاح سطح مانند تک‌لایه‌های خودمونتاژ شده، پوشش‌های هیدروژل و سطوح نانوساختار، می‌تواند به توسعه ایمپلنت‌های عصبی مؤثرتری کمک کند. این پوشش‌ها نه تنها به بهبود پاسخ فوری بافت به ایمپلنت‌ها از طریق شیمی سطح و بهبود تعامل سطح ایمپلنت با بافت عصبی جراحت‌دیده کمک می‌کنند، بلکه ثبات و عملکرد طولانی‌مدت آن‌ها را نیز افزایش می‌دهند. این ویژگی‌ها برای کاربردهای مختلفی از جمله پروتزهای عصبی، ایمپلنت‌های مغز و تحقیقات عصبی از اهمیت بالایی برخوردار است. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت طراحی پوشش‌های سرامیکی حاوی پروتئین تأکید دارد که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات عصبی کمک کند و راه را برای درمان‌های نوآورانه‌تر هموار سازد.
واژه‌های کلیدی: ایمپلنت عصبی، پوشش‌های پیشرفته پایه سرامیکی، پروتئین، قابلیت زیست‌سازگاری، مهندسی بافت
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |